Ben 26 yaşında, doğuştan el ve ayaktan özürlü bir bayanım. Boyum 1.10 cm .Aileminde ilk çocuğuyum. Ben üç yaşında ilk defa özürlülük duygusuyla tanıştım.Benim en yakınım benden utandığını söylediğinde ilk defa özürlülük duygusuyla tanıştım.7 yaşındayken Antep ‘e taşındık.Buradada sağ olsunlar bu duyguyu bana sıkça yaşattılar ve devamı geldi.

       Okula gitme zamanım geldi. Annem babam beni okula kaydettirmeye götürdüler. Müdür bana baktı ve kızınızı okula alamam dedi. Okula alırsam dalga geçerler ve kendisi de alışamaz.

Böylece benim okul hayatım başlamada bitmiş oldu. Ama ben okumaktan hiç vazgeçmedim, ailemin de desteğiyle evde okumayı ve yazmayı öğrendim. Açıkçası kendimin öğretmeni oldum.

        Kardeşlerim okula başladığında onlarla beraber ders çalıştım. Bununla da kalmadım onlara derslerinde yardımcı oldum. Bir gün kardeşimin öğretmeni beni çağırmış. Yardım ettiğim ödevinden iyi not almıştı. Engelli olduğumu belirtince , beni tanımak istemiş. Çok sevinmiştim.

         Ben hiçbir zaman kendi güvenimi kaybetmedim, yaşamaktan bıkmadım, hayatı olduğu gibi kabul ettim. Çünkü   ben özürlü doğmak istemedim kimsenin böyle bir tercih hakkı yok. Yaradan rabbim böyle istedi. Ama bir bulu7şma noktamız var orası da derneğimiz. Ben hayatın anlamını ve mücadelesini derneğe üye olduktan sonra öğrendim.Bizim toplum içine çıkmamızı sağlıyor.Derneğin bizim için açmış olduğu el becerileri kursunda ve diğer faliyetlerinde kendimize olan güvenimiz artıyor.Biliyoruz ki biz engellilerde bir şeyler üretebiliriz. Bize bu imkanları sağladığı için başkanımız Hulusi Kalender beyefendiye ,değerli hocamız Yüksel Kayadaleren hanıma ve  bize çok çok emeği geçen şoförümüz Muharrem Güngördü ağabeyimize çok teşşekür ederim. Benim sosyal hayatla hiç ilgim yoktu,  çok çekingen biriydim, insan içine  çıkmazdım. Bu anlamda onlara minnettarız.

          Şimdi hayatı daha çok seviyorum, kendime daha çok güveniyorum. Zor bulunan bir şey var ki ben ona sahibim arkadaşlarım dostlarım beni karşılıksız seven dortlarım………

          İnandığım bir şey var engelli olmak yaşamamak anlamına gelmez, bir şeyleri başarmak için azmetmek gerektiğine inanıyorum. Engelli olun veya olmayın hiç farkketmez yaşamayı sevmek zaten güzellikleri beraberinde getiriyor. Ben kendimi engelli görmüyorum, birileri hatırlatmadığı sürece………

                                                                       LÜTFİYE UĞURLU